Page Header

Home > Vol 19, No 1 (2023) > Bootdee

การประเมินความเสี่ยงด้านสุขภาพจากการสัมผัสฝุ่น PM2.5 ในระยะเริ่มต้นพัฒนาโครงการพื้นที่ระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออกในช่วงฤดูแล้ง ปี 2022: กรณีศึกษาพื้นที่เมืองระยอง
Health Risk Assessment of PM2.5 Exposure in the Initiative of the Eastern...

Susira Bootdee, Supanan Tipayangkul, Sasithorn Timyoo, Sawaeng Kawichai

Abstract


การหายใจรับฝุ่น PM2.5 มีผลต่อปัญหาสุขภาพของมนุษย์ ซึ่งอาจจะเป็นสาเหตุการก่อมะเร็งและเพิ่มอัตราการเสียชีวิต การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความเสี่ยงการก่อมะเร็งในมนุษย์จากการสัมผัสฝุ่น PM2.5 ที่ปล่อยมาจากพื้นที่อุตสาหกรรมของจังหวัดระยอง ในช่วงฤดูแล้ง ปี พ.ศ. 2565 ทำการเก็บตัวอย่างฝุ่น PM2.5 บนกระดาษกรองแบบเทฟรอน ด้วยเครื่องเก็บตัวอย่างฝุ่นละออง PQ 200 โดยพบว่าความเข้มข้นเฉลี่ยของฝุ่น PM2.5 มีค่า 20.1±10.9 µg/m3 (4.9-52.3 µg/m3) และไม่พบความแตกต่างกันของปริมาณฝุ่น PM2.5 ของแต่ละเดือนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p>0.05) ผลการประเมินความเสี่ยงต่อสุขภาพจากการสัมผัสฝุ่น PM2.5 ด้วยวิธีการคำนวณค่าความเสี่ยงในการก่อมะเร็งในตลอดช่วงชีวิต (Ric) พบว่า ค่าเฉลี่ย Ric ของวัยเด็ก วัยรุ่น และ วัยผู้ใหญ่ อยู่ในช่วง 10-6  ถึง 10-4 ซึ่งบ่งชี้ว่า ภาวะความเสี่ยงการก่อมะเร็งที่ยอมรับได้ และวัยเด็กเล็ก ช่วงอายุ 1-5 ปี มีค่า Ric  สูงที่สุด ดังนั้นในระยะยาวเด็กมีโอกาสได้รับฝุ่น PM2.5 เข้าสู่ระบบทางเดินหายใจได้มากกว่าผู้ใหญ่ 

Inhaling PM2.5 has been linked to a variety of impacts on human health, including cancer and increased mortality. The objective of this study is to investigate the carcinogenic risk of PM2.5 released from an industrial area in Rayong province during the dry seasons of 2022. A PQ 200 air sampler was used to collect PM2.5 samples on Teflon filters. The average PM2.5 concentrations during the dry season were observed to be 20.1±10.9 µg/m3 (4.9-52.3 µg/m3). Additionally, there was no apparent difference in the average PM2.5 concentrations during any month (p>0.05). Furthermore, the health risks of PM2.5 exposure were assessed using the individual lifetime cancer risk (Ric), with the results revealing that the average Ric values for children, teenagers, and adults in the dry season varied from 10-6 to 10-4, indicating probable carcinogenic health risks with young children aged 1-5 years having the highest of Ric values. As a result, children are more likely than adults to exposure to more PM2.5 in their respiratory system for a long time.

Keywords: ฝุ่น PM2.5; มลพิษทางอากาศ; การประเมินความเสี่ยงต่อสุขภาพ; ค่าความเสี่ยงในการก่อมะเร็งในตลอดช่วงชีวิต (Ric); Fine particles (PM2.5); Air pollution; Health risk assessment; the individual lifetime cancer risk (Ric)


[1] W. Jinsart, Air pollution and air quality management, 1st Ed., Chula Book center, Chulalongkorn University, Bangkok, Thailand, 2008. (in Thai)

[2] N. Panich, Air pollution treatment system textbook, 3rd Ed., Department of Industrial Works, Bangkok, Thailand, 2016. (in Thai)

[3] J. Sun and T. Zhou, Health risk assessment of China’s main air pollution, BMC Public Health, 2017, 17, 212. 

[4] H. Xu, J.-F. Léon, C. Liousse, B. Guinot, V. Yoboué, A.B. Akpo, J. Adon, K.F. Ho, S.S.H. Ho, L. Li, E. Gardrat, Z. Shen and J. Cao, Personal exposure to PM2.5 emitted from typical anthropogenic sources in southern West Africa: chemical characteristics and associated health risks, Atmospheric Chemistry and Physics, 2019, 19(10), 6637-6657.

[5] X. Zhang, S. Gao, Q. Fu, D. Han, X. Chen, S. Fu, X. Huang and J. Cheng, Impact of VOCs emission from iron and steel industry on regional O3 and PM2.5 Pollutions, Environmental Science and Pollution Research, 2020, 27, 28853-28866.

[6] H. Shen, P.-H. Cheng, C.-S. Yuan, Z.-M. Yang, C.-M. Hung and I.-R. Ie, Chemical characteristics, spatiotemporal distribution, and source apportionment of PM2.5 surrounding industrial complexes in Southern Kaohsiung, Aerosol and Air Quality Research, 2020, 20, 557-575.

[7] S. Kawichai and S. Bootdee, Health risk assessment on exposure to PM2.5-bound PAHs from an urban-industrial area in Rayong city, Thailand, Macedonian Journal of Medical Science, 2022, 10(E), 1-10.

[8] S.N. Koplitz, D.J Jacob, M.P Sulprizio, L. Myllyvirta and C. Reid, Burden of Disease from Rising Coal-fired Power plant Emissions in Southeast Asia, Environmental Science & Technology, 2017, 51, 1467-1476.

[9] D. Narita, N.T Kim Oanh, K. Sato, M. Hao, D.A. Permadi, N.N. Ha Chi, T. Ratanajaratroj and I. Pawarmart, Pollution characteristics and policy actions on fine particulate matter in a growing Asian economy: The case of Bangkok metropolitan region, Atmosphere, 2019, 10(5), 227.

[10] T. Ponpiboon, I. Jayasvasti and A. Roongpisuthipong, Disaster in the winter of particle matter (PM2.5), EAU Heritage Journal Science and Technology, 2014, 8(1), 40-46. (in Thai)

[11] D. Hu and J. Jiang, PM2.5 pollution and risk for lung cancer: Arising issue in China, Journal of Environmental Protection, 2014, 5(8), 731-738.

[12] L. Miller and X. Xu, Ambient PM2.5 human health effects-findings in China and research directions, Atmosphere, 2018, 9, 424.

[13] International Agency for Research on Cancer (IARC), Outdoor air pollution, V.109, IARC publication, Lyon Cedex, France, 2015.

[14] https://www.eeco.or.th/th/rules-regulations (Accessed on 26 May 2022) (in Thai)

[15] https://reg.diw.go.th/executive/Prov3.asp?prove20 (Accessed on 26 March 2022) (in Thai)

[16] https://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/ PDF/2561/E/041/25.PDF (Accessed on 28 August 2022) (in Thai)

[17] https://air4thai.pcd.go.th/webV3/#/Histor (Accessed on 27 November 2022) (in Thai)

[18]  https://www3.tmd.go.th/info/Drought (Accessed on 24 November 2022) (in Thai)

[19] N.A. Greene and V.R. Morris, Assessment of public health risk associated with atmospheric exposure to PM2.5 in Washington, DC, USA, International Journal of Environmental Research and Public Health, 2006, 3(1), 86-97.

[20] S. Prasertsin and G. Nathapindhu, The temporal pattern of ambient PM2.5 and Health risk assessment in Thailand, Indian Journal of Public Health Research and Development, 2020, 11(03), 1,096-1,100.

[21] C.-M. Liao and K.-C. Chiang, Probabilistic risk assessment for personal exposure to carcinogenic polycyclic aromatic hydrocarbons in Taiwanese temples, Chemosphere, 2006, 63(9), 1610-1619.

[22]  A. Aslam, M. Ibrahim, I. Shahid, A. Mahmood, M. Kashif Irshad, M. Yamin, M. Gazala Tariq and R.R Shamshiri, Pollution characteristics of particulate matter (PM2.5 and PM10) and constituent carbonaceous aerosols in a South Asian future megacity, Applied Sciences, 2020, 0, 8864.

[23] H.Y. Lu, Y.L. Wu, K. Mutuku and K.-H. Chang, Various sources of PM2.5 and their impact on the air quality in Tainan city, Taiwan, Aerosol and Air Quality Research, 2019, 19, 601-619.

[24] http://climate.tmd.go.th/data/province (Accessed on 8 April 2022) (in Thai)

[25] V.S. Chithra and S.M. Shiva Nagendra, Impact of outdoor meteorology on indoor PM10, PM2.5 and PM1 concentrations in a naturally ventilated classroom, Urban Climate, 2014, 10, 77-91.

[25] P. Schober, C. Boer and L.A. Schwarte, Correlation coefficients: Appropriate use and interpretation, Anesthesia and Analgesia, 2018, 126(5), 1763-1768.

[27] http://www.epa.gov/ncea/efh (Accessed on 26 May 2022)

[28] M.D. Miller, M.A. Marty, A. Arcus, J. Brown, D. Morry and M. Sandy, Differences between children and adults: implications for risk assessment at California EPA, International Journal of Toxicology, 2002, 21, 403–418.

Full Text: PDF

DOI: 10.14416/j.ind.tech.2023.03.003

Refbacks

  • There are currently no refbacks.